Kadıköy Baskısı Üzerine

2000-2004 arası her zaman yakalanabilecek basit bir seri olarak görülebilir bu ama son 3-4 yıldır ciddi ciddi psikolojik bir savaş yürütüp bunda da başarılı oluyor Fenerbahçe tarafı. Kırılma noktasında futbolcularımız mücadele etmeyi bırakıyor. Oyunun hakimi olduğumuz halde skor 2-1'ken oyunun kontrolünü teslim ediyoruz rakibe, ikinci yarıyı angarya gibi oynuyoruz. Bu bir maçlık senaryo değil, geriye düşünce teslim olan bir Galatasaray'ı kaçıncı izleyişimiz bu.

Eğer orda yenemiyorsak burda evire çevire yenmeliyiz her sene, yapılması gereken budur. Yok burda da yenemiyorsak futbolcular artık tepki görmeye alışacak. Her mağlubiyetten sonra destek veriliyor, tamam ama bu iyiden iyiye alışkanlık olmaya başladı. Biz Fenerbahçe'yi yensek onlar takımın başına stadı geçirecekmiş hissini, ciddiyetini, inancını veriyorlar takımlarına. Ortada bir baskı varsa bu Fenerbahçe futbol takımında var, bizimkiler bu maça sıradan bir maç gözüyle baktıkça hırslı bir Fenerbahçe karşısında yenilmeye mahkumlar o sahada...