Galatasaray 1-1 Manisaspor || 2 Puandan Fazlası...

Maç etkili ve akılcı bir Manisaspor alan savunmasıyla başlasa da zaman içinde hücum etkinliğini arttıran ve maçı kopartacak pozisyonları bulan bir Galatasaray izledik maç boyu, Galatasaray'ın şampiyonluk yolculuğunda çözmesi gereken en büyük sorun ise bugün de yakasını bırakmadı. Bir takımın kazanmak için 2 ya da daha fazla gol atması gerekiyorsa illaki bu tip kazalar yaşanır, yaşanacaktır da. Galatasaray'da üç kritik adam formsuz olduğunda bu takımın bütün aksiyonları aksıyor. Hücumu da savunması da beraber yükselen bir takım Galatasaray, hücum performansı kötüyken iyi savunma yaptığı da pek görülmemiştir. Benim hatırladığım o tip bir performans yok en azından. Galatasaray hücumda ne kadar iyiyse savunması da o kadar rahat ve az pozisyon veriyor. Bugün Servet ve Gökhan tandemde iyi işler çıkarsalar bile bir şekilde top Galatasaray ağlarını buluyor işte, o kornerden daha önce de gerçekleşebilirdi bu. Diziliş, şablon, bunların hepsi tamam da oynatığınız oyuncuların oyun karakterleri ve form durumundaki değişkenlikler sizin teoride düşündüğünüz her şeyi bir anda çöpe atabiliyor işte. Bugün görüldüğü gibi. Hatta Manisaspor futbol şansını yanına alsa ikinci bir şok baskınla ikinci golü bulup 3 puan dahi alabilirdi bu maçtan, 1-1'den sonra oynadıkları oyun 55-65 arasındaki baskıdan da etkiliydi bence.

Mehmet Topal, Ayhan Akman ve Mustafa Sarp. Bu üçlü birbirleriyle iyi anlaştığı zaman ön alanda oyuncuların hücum kapasitelerini ortaya koymalarını sağlayan oyuncular, topu 10 metre daha ilerde ve yüzü dönük biçimde hücum hattıyla buluşturduğunuz zaman o sihirli dokunuş gerçekleşiyor ve Galatasaray şaha kalkıyor ama bu oyuncular üç sene önceki Aurelio ya da Beşiktaş'taki Ernst kıvamında adamlar değiller. Ortalama oyunları daha fazla top kaybı olarak dönüyor takıma, defolar daha fazla ortaya çıkıyor. İyi bir Mehmet Topal'ın İngiltere Premier Liginde rahatlıkla oynayabilecek bir oyuncu olduğunu düşünürüm hep ama ortalama bir Topal performansını üç senedir görebilmiş değiliz. Dinamo Bükreş maçındaki paslarını net biçimde bitiren ve özgüveniyle tercihlerini de doğru yönde kullanan Topal'la bugün topu kaptıktan sonra bir türlü doğru adamı bulamayan Topal arasında fark var. Ayhan Akman da keza, formsuz oluşu bir anda top kayıplarına ve topla buluşma sayısına yansıyor. Rakamlar henüz elimde değil ama Ayhan'ın bu maçta çok pasif kaldığını gördük. İyi bir Ayhan bu takımın vazgeçilmezi belki ama yanına bir arkadaşını da alıp rölantiye geçtiği zaman Galatasaray iki kademe aşağıya iniyor hemen.

Elano bugün üçlü orta sahada değil öndeki üçlünün sağında başladı. City'de, Shaktar'da ve Brezilya milli takımında çoğu zaman fırsat bulduğu gibi ancak onun formsuzluğunun dönemsel olmadığını hepimiz biliyoruz artık ve muhtemelen Ocak ayında iyi bir kamp dönemi geçirmeden uyum sürecini tamamlayamayacak gibi takımda. Sabri'ye hiç de fena olmayan üç-dört pas attı ancak sorumluluk alması gerektiği anlarda bir türlü gerekli yerlere iletemedi topları, ortalama bir oyunu o da ortaya koyamadı. Frank Rijkaard da bunu görüp oyuna Linderoth ve Keita'yı alarak sıkıntıları gidermeye çalıştı zira 55'ten sonra Manisaspor bu iki bölgedeki zaafiyetten ciddi şekilde faydalanmaya başlamıştı. Buna defansın solunda sezon başından beri benim için bir hayal kırıklığı olan Hakan Balta'yı da katmam gerekiyor. Bu adama ne oldu bilmiyorum ama başına Space Jam'de uzaylıların NBA oyuncularının yeteneklerini çalmasına benzer bir hadise geldiği açık. Hani çok teknik bir oyuncuydu, inanılmaz bir pasördü, soldan yardırır giderdi diyecek halim yok ancak Hakan bu oyunu bildiğini belli ederdi, iyi pozisyon alırdı, birebirde geçilmezdi. O bölgede Orhan Ak'ı senelerce izlemiş bir insan evladı olarak bana defansif bir bekin nasıl olması gerektiğinin canlı bir tarifi gibi geliyordu Kalli dönemindeki oyunu. Şimdiki Hakan'sa o Hakan'dan çok uzakta. Bebek mi uyutmuyor diyeceğim, el kadar bebeğin de günahını almak istemem! Her neyse bir an önce çözülmesi gereken konulardan biri bu.Linderoth ve Keita diyorduk. Rijkaard'ın bu değişiklikleri aslında hücum üstünlüğünü tekrar Galatasaray'a getirdi ve bu takıma 2 net 1 yarım gol pozisyonu olarak döndü ama malesef ilk golün bitiricisi Harry Kewell, rakip kaleci hamle şansını kaybetmişken topu çerçeveye ittiremedi ve son bölüme 1-0 girildi. Nevizade Geceleri başladığında skor tabelasıyla göz göze geldim desem yeri, dakika 80'leri yeni vurmuştu ve biz maçın bittiğinin ilanı olan bu besteyi söylüyorduk. Bestenin laneti mi desem bilemiyorum ama takımın her maç bir kere yaptığı o garip gollerden biri oldukça kritik bir zamanda fileleri bulduğunda skor 1-1 oldu ve o zamana kadar bulunan bütün pozisyonlar anlamını yitirmiş oldu. Manisaspor'un Fenerbahçe deplasmanında son dakikalarda ortaya koyduğu dominant performansı izlemiş biri olarak gerçekten işimizin zora girdiğini düşündüm ve malesef Manisaspor geri adım atmak bir yana istediği oyunu daha iyi sahaya yansıtan bir takım kimliğine büründü. Buna rağmen Kader Keita önderliğinde 6 kişiyle gidilen ancak Linderoth'un filelere gönderemediği o pozisyon maçı tekrar Galatasaray'a getirebilirdi, olmadı. Linderoth o topun üstünden atlasa acaba gol olur muydu diye düşünüyorum geldiğimden beri, muhtemelen bu maç aklıma geldiği her zaman bu soru da gelecek aklıma.

2 puandan fazlası demiştim başlıkta, öyle bağlayalım. Kayıbın sadece 2 puan değil liderlik olduğunu hepimiz biliyoruz ancak Galatasaray'ın sınıfta kaldığı iki konu var bu noktada. İlki evinde dahi skoru bağlamayı bir türlü becerememesi, ikincisi lig boyunca ayağına gelebilecek en önemli liderlik fırsatlarından birini tepip rakibine psikolojik bir üstünlüğü hediye etmesi. Bu hafta olmaması gerekiyordu bunun. Bazı maçlar olur, berbat dahi oynasanız bir türlü kazanmanız gerekir. Bence bu da öyle bir maçtı ama malesef Galatasaray adına yeterli bir sonuç çıkmadı. Oyuncular ve teknik heyetimiz umarım her maç sonunda olduğu gibi gerekli sonuçları çıkarmıştır...