Basketbol Derbisi (!): Galatasaray CC 74-72 Fenerbahçe Ülker

Spormax'te spikerin, yorumcuların, muhabirlerin klişeleriyle süslü bir girişin ardından aslında uzun süredir Galatasaray ve Fenerbahçe arasında görmediğimiz bir saha içi dengesiyle kaliteli olmasa da mücadeleci ve zevkli bir maç izleyeceğimizi bekliyordum ve artık tiksinti veren saha dışı olayları sebebiyle lekelense de ben uzun süre derbi heyecanını hissettiğim bir basketbol maçı izledim. Bu sebeple iki basketbol takımı oyuncularına ve teknik heyetine saygılarımı sunarım öncelikle.

Galatasaray'ın iyi bir seriyle başlamasına Ömer Aşık'ın bireysel performansıyla yanıt veren bir Fenerbahçe görüntüsü vardı. Galatasaray'ın bileği düzgün yabancıları Jasaitis, Wilkinson ve Rancik isabetli şutlarıyla Galatasaray'ı ilk periyotta orta mesafeden sürükleyen isimler oldular. Cemal Nalga'nın da Semih ve Ömer'le elinden geldiğince boğuşması ve iştahlı dış savunmacılar Ömer Aşık'ın 8 sayılık performansını kenara koyunca çok iyi bir iş çıkardılar. Tanjeviç, bu savunma gayretini açacak çözümlemeleri pek getiremedi, klasik uzun rotasyonu çerçevesinde Oğuz müdahelesinde bulunmak dışında. Psikolojik üstünlüğünü 6 sayılık farka çevirdi takım ve ilk periyot öyle sonuçlandı.

Özellikle dış şutlardaki isabetin getirdiği 6 sayı civarı fark maç boyunca savunma temposu Galatasaray'da fazla düşmeyince ve Fenerbahçe ekstra seriler yakalyamayınca 3. periyot sonuna kadar 5-6 civarında seyretti. 3'e inip 7-8'e çıktığı anlarda oldu ama hemen bir düzeltme sayısı geldi her iki taraftan da. Fenerbahçe'yi bu bölümde hücum anlamında ayakta tutan ise takımın diğer Ömer'i Ömer Onan'dı. İyi savunmasının dışında sağlam bir şut performansı da ortaya koydu. Bir ara 1/10 olan üçlük yüzdesi de Mrsic'in alışılageldik şutlarıyla ortalamaya yaklaşınca son dakikalarda farkı eritti Fenerbahçe. Bu bölümde Galatasaray'da karşılık veren ise ekstra şutlarıyla Evren Büker ve takımın en güvenilir eli konumundaki Rancik'ti. Fenerbahçe normal sürede öne geçti mi, bilmiyorum, eğer bir anlık dalgınlığıma gelmediyse en iyi beraberlik oldu sanıyorum. Galatasaray da eline geçen birçok fırsatı ABD asıllı Makedon Washington ile bir türlü değerlendiremeyince, ki buna birçok turnike de dahil, maç eşitlikle sonuçlandı.

Ne olduysa bu andan sonra oldu zaten, Fenerbahçe maçları=gerilim düsturundan zaten gergin bir şekilde maça gelen, daha doğrusu zaten bu gerginliği yaşamak için salona gelen bu taraftarlar ve hangi akla hizmet binlerce kişiye hareket çekip karşılık almayacağına emin olan orta yaşlı bir bayanın akılsızca davranışı yüzünden ortalık karıştı. Son dönemde adet olduğu üzere sahaya girip basketbolcuya bulaşmaya çalışan daha da akılsız üç-beş arkadaş da işi iyice karıştırıp Kinsey'in de dahil olduğu o utanç görüntülerine imza attılar. Bize rezalet dolu bir saat yaşatan yönetimlerden, tribündeki dengesizlere, ortamı germeyi takım ruhunu taşımak olduğunu zanneden kimi basketbolculara kadar herkes suçlu. Neremiz doğru ki bunlar düzgün olsun diyeceğim ancak sahaya o kadar müdahil olmaya başladı ki bu olaylar, artık işin şirazesi tamamen kaçtı. Rakip benchi sözlü, tezahüratlı, çoğu zaman küfürlü taciz bu maçlarda bilinen bir olay artık, her derbide görüyoruz ancak iş fiziksel boyuta gelince orda dur demek gerekiyor artık. Dur diyecek olanlar bunu becerebilir mi, işte işler o noktada sarpa sarıyor. Bir taraf kendi evinde olanları unutup "Tarihte böyle bir şey yok" derken diğer taraf "Ama onlar daha fazla yapmıştı geçen" diye beyanat veriyorsa bu işin çözüleceği de yok zaten. Basketbolu engellemeyecek düzeyde dursunlar, o kafi. İnsan gibi maç izlemek gibi temennilerimi sonraya saklamak istiyorum kendi adıma.

Neyse, biz yine sahaya dönelim. Saha dışındaki rezalete rağmen maçın kendi temposuna kavuşması olaylar aklımızın bir köşesine yazılı olmasına rağmen sportif rekabet çerçevesinde sizi bir şekilde maçın içine çekiyor. Yine de iki tarafın saha içinde koyduğu mücadeleye yakışan iki uzatma devresi oldu ve iki tarafın karşılıklı hataları ve atakları sayesinde çok kez bitti denilen çok değişken bir maç izledik. Galatasaray CC Basketbol Takımı oyuncuları adına galibiyete fazlasıyla sevindim, bu kadar iştahlı bir oyunu bu kadar süre önde götürdükten sonra kaybetmek psikolojik olarak onları çok zor bir duruma düşürebilirdi.

Tanjeviç'e fazla diyecek bir sözüm yok, Fenerbahçeli arkadaşlara “Allah kurtarsın!” diyebilirim en fazla. Galatasaray'ın Fenerbahçe'ye karşı duramayacağı en zayıf yönü olan içerden oynamak yerine Galatasaray'ın istediği tempoda ve bölgede maçı oynamak ve bunu değiştirmek için bir hamle yapamamak uzun rotasyonu olarak Galatasaray'ın çok önünde olan Fenerbahçe için maçı kaybetmenin anahtarıydı ve Galatasaray da isteği yönünde gelişen oyunu Washington'ın gerçekten acayip tercihleri sebebiyle uzatmalı da olsa almayı bildi. Rezalet bir ton görüntünün arasında sevincini yaşamaya çalışmaları bile üzücüydü aslında. Babasının kucağında maça gelen ve korkudan ağlayan o kız maçın en vurucu karesinin sahibiydi. Türkiye'de basketbol bu noktada artık, maalesef...