Eski Tüfekler: Necati Ateş & Ümit Karan

Galatasaray bundan üç-dört sene evvel yaratıcı oyuncu bazında bu kadar geniş bir kadroya sahip değildi, hatta baya bir kısıtlıydı desek yanlış olmayacak. Şampiyonluktaki rakiplerine tutunabilmek için güvenebildikleri tek hat vardı, o da ligin en iyi yerli oyuncularını barındırdığı forvet hattı. Necati Ateş, Hakan Şükür, Ümit Karan ve Hasan Kabze. Bu sezon itibariyle bu dörtlü tamamen tasfiye oldu Galatasaray'dan. İki sezondur çeşitli kulüplere kiralanan Necati transferin son günü bonservisiyle verildi, Ümit Karan ise ondan önce Eskişehirspor'a gönderilmişti. Beşiktaş derbisi öncesi yâd ettiğimiz Hasan Kabze ise Kalli operasyonunun kurbanlarından biri olmuştu.

Bu hafta Necati Ateş ve Ümit Karan, milli aradan sonra çıktıkları maçlarda yeni takımlarıyla ilk golleriyle tanışmış oldular. (Ek: Gol Ümit'in değil, Kahe kendi kalesine) Necati Ateş için geçtiğimiz sezon tam anlamıyla bir faciaydı. O kadar kötü bir dönem geçirdi ki Sociedad yöneticilerinden biri "Golcü değil güreşçi almışız." gibi absürd bir açıklamada bulunmuştu. Bildiğim kadarıyla bir golle tamamlamıştı İspanya kariyerini, geri dönünce ise talibi yoktu görünürde. İşte bunu anlamakta güçlük çekiyorum. Tamam, zirve takımların Necati'ye talip olmaması doğaldır ama Türkiye'nin en yetenekli forvet oyuncularından birisidir Necati Ateş, ne zaman istikrarlı bir şekilde oynasa 10-15 gol barajını rahatlıkla geçecek bir oyuncu olduğunu gösterdi Türkiye liginde.

Transferin son gününe kalmasını ben garipsedim. Belki Galatasaray'ın takas planlarında yer alan bir oyuncuydu Necati ama herkesin bu kadar tok alıcı rolüne bürünmesi bana garip geliyor açıkçası. Antalyaspor kariyerine de golle başlamış olması sürpriz değil bu açıdan. Zaten Sociedad öncesi İBB'de geçirdiği 6 ayda ligin en formda golcülerinden biriydi, Galatasaray'a dönmesi bile gündeme gelebilirdi. O dönem geri dönememesinin nedeni yönetimle yaşadığı problemlerdi tamamen. Bir Galatasaray futbolcusu ne olursa olsun takımı aleyhine demeç vermemelidir, dışarda kiralık oynuyor olsa bile. Necati Ateş bu kırmızı çizgiyi birden fazla kez geçti ve Galatasaray kariyerini baltaladı. Yine de resimde olduğu gibi birçok göz alıcı performansıyla hatırlanacaktır ilerde. 'Necati'nin Sönen Ateşi' tekrar parlayacak mı, göreceğiz.

Ümit Karan'ın yeri ise biraz daha farklı, Galatasaray tarihinde bence daha derin izler bırakmış bir oyuncu. Özellikle ilk geldiği dönemde Şampiyonlar Ligi deplasmanlarında ortaya koyduğu performanslar unutulmaz. Hagi dönemi sonrası gösterdiği düşüş ve Ankaraspor dönemi sonrası takıma dönüp tekrar toparlanışı unutulmaz. Necati'nin yapamadığını yapıp ayağa kalkmayı başarmıştı Ümit, döndükten sonra da kaptanlığa kadar yükseldi. Bu açıdan önemli bir örnek teşkil ediyor bence. Formasının hakkını her daim vermeye çalışan önemli bir isimdi Ümit Karan. Futbolculuk kariyerinin ilk dönemini fazla profosyonel geçirmediği için üst düzey performansını 34-35 yaşına kadar koruyabileceğini düşünmüyordum eskiden beri ama geçen seneki performansı da inanılacak gibi değildi. Bir sezon boyunca ligde gol atamadı Ümit. Böyle bir performansla X bir oyuncunun zirve takımlardan birinde kalması mümkün değildi, öyle de oldu zaten. Eskişehirspor'daki ilk golü atmış o da. Geçen sene Batuhan Karadeniz'in Youla'yla gösterdiği uyum muazzamdı, bu sene Ümit aynı seviyede bir performans gösterir mi bilemem ama muhakkak faydalı olacaktır. Sami Yen'e geldiğinde ayakta alkışlayacağım oyunculardan biridir Ümit. Gitmesi gerektiği konusunda fikrim net olsa da bu onun emeklerine saygı duymadığım anlamına gelmemeli. Biz vefa kavramını yanlış anlıyoruz gibi geliyor bazen. Vefa oyuncuya futbol onu terk edene kadar bakmakla mükellef olmak değil ona hak ettiği saygıyı göstermek ve yakıştığı gibi uğurlamaktır. Bu konuda ayrıntılı bir yazı yazmayı düşünüyorum uzun süredir, bir ara toparlayıp yazmak lazım...