Antalyaspor 2-3 Galatasaray || Keita'yla Geri Dönüş

İlk 10 dakikasını hava muhalefeti ve trafik sebebiyle kaçırdım maçın, içeri girdiğimde skor 1-0'dı ve Antalyaspor'un yan topta Galatasaray'ın ofsayt taktiğini delip basit bir gol attığını gördüm. Tam yenilen gol için hayıflanırken en az onun kadar yanlış bir golü daha gördü Galatasaray kalesi, Gençlerbirliği'nden tanıdığım ve sempati duyduğum bir oyuncu olan Mile Jedinak'ın kafa vuruşu skoru ev sahibi lehine ikilemişti. Bunda defans kurgusunun yeniden düzenlenmek zorunda oluşunun etkisi büyüktü elbette. Tamamen yeni bir defans kurgusu bu, Servet Çetin de dahil. Mehmet Topal'ı iki maçtır stoperde görüyorduk ancak Frank Rijkaard özellikle son maçta orta saha kurgusunu tekrar Elano-Barış-Topal üçlüsüne çevirmek isteyince defans için fazla alternatifi de kalmıyordu elinde.

Hakan Balta sol stopere kayınca Servet Çetin dahi senelerdir oynadığı bölgesinde değil sağ stoper olarak oynamak zorunda kalıyordu. Sağ bekte Sabri yerine Uğur, sol bekte ise Caner Erkin oynuyordu. Aslında bu tip cesur hamleler her daim hoşuma gitmiştir, bugün başlangıçta bu yeni düzenin sıkıntıları çekilse de bence hiç de fena iş çıkarmadı bu dörtlü, Hakan Balta dahi daha bir toparlanmış gözüktü gözüme, stoperden iyi paslar çıkardığı oldu. Caner Erkin maç eksiğine rağmen solda aktif olabileceğini, ön bölgeye destek verebileceğini gösterdi, Uğur Uçar da önü açık olduğu zaman topla kat eden, sıkıştığı zaman doğru pası yapan akıllı bir bek performansı ortaya koydu. Önü kapalıyken topu 20 metre açıp rakibini ekarte ettiğini hiçbir zaman göremeyeceğiz Uğur ama bence en az bunun kadar etkili işler yapabiliyor, Keita'yla da uyumlu bir görüntü çizmesi Sabri'nin yokluğunda, ki bu senenin en iyilerinden biridir, rahat olmamı sağlıyor. Bu seneyi, özellikle bu 6 ayı onun için de bir geri dönüş olarak görmek lazım, 1.5 senedir futbol oynamayan, psikolojik olarak futbolu kafasında bitirmek üzere olan bir oyuncuydu Uğur, yüzüne karşı "Senin futbol hayatın bitti." denmiş bir adamın tekrar futbola dönüşü o kadar basit bir olay değil.

Maça dönelim. Mehmet Topal'ın öne kaydırılma hamlesi bu maç amacına ulaşmış gibiydi, bana göre bu senenin en iyi 3 Topal performansından birine girer bu akşam. Elano da takıma kendini kabul ettirdikçe daha iyi oluyor, pas trafiğini hızlandırdıkça ve top onun üstünden daha çok döndükçe Galatasaray'ın farklı bir takım olduğunu herkes görüyordur. Rakibi önde yakaladığı zaman hiç affetmiyor. Bu ligin en iyi pasörü olduğunu Galatasaray'ın ilk net pozisyonunda Keita'nın önüne attığı harika uzun pasla tekrar gördük, kaleci Ömer'in arkadaşıyla çarpıştığı pozisyonu söylüyorum. Yeter ki arkadaşları onu kullanmasını bilsin, o oyuna girdikçe, daha büyük rol aldıkça öndeki üçlünün aktivitesi aksine artacak ve çok daha efektif pozisyonlar bulma şansına sahip olacaklar. Bugün ilk 11'e geri dönen Abdul Kader Keita'nın da sağ ön bölgede sık sık topla buluşması ve hünerini sergilemesinde Elano'nun da parmağı var. Yalnız Keita da öyle bir oyuncu ki insan ne diyeceğini bilemiyor, benim canlı izlediğim en büyük birkaç oyuncudan biridir, abartısız söylüyorum. Türkiye'de bir sene daha tutarsak iyi iş çıkarmış oluruz, onu seyretmek apayrı bir zevk. Sırtında bir Antalyasporlu varken, diğeri kademeye girmeye uğraşırken üç aşamalı bir adam eksiltme ve çizgiye inme operasyonu planlayıp bunu uygulaması ve Kewell'a galibiyet golünün pasını atması harikaydı, muhteşemdi, goldü. Zaten Galatasaray'da bu saydığım adamlar birbiriyleriyle iyi anlaştığında ve biraz da son vuruşlarda başarılı olduklarında yapamayacakları şey yok. Ligin zorlu deplasmanlarından birinde ilk 20 dakikada 2-0 geriye düşseniz bile maçı alabiliyorsunuz işte. İBB maçının son 15 dakikasında %23'lük topla oynama yüzdesi olması işte bu yüzden garip ve işte bu yüzden Galatasaray çok kötü oynamıştır demiştim geçen maç, Galatasaray'ın aynı oyuncularla bu oyunu oynama imkanı da var çünkü, Ali Sami Yen'de bu daha da kolay olmalı. 7 eksikli İBB'den daha iyi ve oturmuş bir takım olan Antalyaspor'un evinde Galatasaray'a karşı o baskıyı kuramamasıydı normal olan, dakika kaçmış diye ekrana baktığımda ilk gördüğüm dakika 87 ise Galatasaray iyi oynuyor demektir, en azından kendi adıma böyle görüyorum. Hoş, onu da Galatasaray'ın üçüncü golünden sonra Antalyaspor lehine 10+ faul düdüğü çalan ama Yalçın'ın Kewell'ı sakatlama girişimlerine bir kez dahi faul çalmayan hakemin de payı var. Bazı hakem arkadaşlarım (!) kızacak ama işte bu yüzden hakemlerimiz iyi değil, oyunun ruhunu süzemiyorlar, Yalçın'ın sarı kart görmesi için yerde yatan Kewell'ı tartaklaması gerekmiyor, ilk yarıdaki bir kornerden beri sürekli aynı tartışma dönüyor ve eli kolu oynuyor Yalçın'ın. Bu Yalçın'ın İstanbulspor'dan Galatasaray'a geldiğinde "tribünlerden gelme" diye lanse edilmesi de ayrı bir anektodtur, şaşılacak şey.

Maçın başlangıcı dışında olumsuz olarak göze çarpan ilk şey 3-2'den sonra Uğur'un yerine oyuna giren Nonda olsa gerek. Bir forvet oyuncusu takımın performansından bu kadar mı bağımsız oynar, bu kadar mı top ezer! Nonda'nın kaslarının eskisi gibi olmadığını biliyoruz ama şu son 3-4 maçtır izlediğim Nonda akıllara ziyan. Bir arkadaşımız Galatasaray'ın Baros dönecekken Sercan'a ihtiyacı olup olmadığını sormuştu birkaç yazı önce, işte tam da bu yüzden ihtiyacı var. Baros olmadığında Galatasaray yerle yeksan olmamak istiyorsa Sercan ya da bir başkası, eli yüzü düzgün, son vuruşu ortalamanın üstünde bir forvet oyuncusuna ihtiyacı var. Geçen senenin sonunda 'Bir Hayal Kırıklığı: Shabani Nonda' diye bir yazı hazırlamıştım, sonra yayınladım mı bilmiyorum. Rijkaard'ın gelişiyle tekrar iyi bir rol oyuncusuna dönüşen Nonda'nın rolünün dışına çıktığında fiziksel anlamda ne kadar yetersiz olduğunun, üstelik daha da yavaşladığının resmidir bu maç. Milan Baros'un arkasının mutlaka doldurulması gerek.

Son olarak oyuncu değişikliklerine, ordan da Arda'ya değinmek lazım. Uğur Uçar'ın çıkıp Shabani Nonda'nın oyuna girmesi skor 2-1'ken planlanmış bir hamleydi muhtemelen ama Nonda oyuna girdiğinde skor 3-2 Galatasaray lehineydi. Keita'nın da kenara gelişiyle önde ve deplasmanda oynayan bir Galatasaray'ın sağ kanadığnın Barış Özbek-Aydın Yılmaz olması tüylerimi ürpertmedi değil, zaten birkaç tehlike de yaşandı o bölgede. Bu değişiklikten vazgeçilmesinin daha iyi olabileceğini düşünüyorum naçizane, belki çıkacak oyuncu değişebilirdi. Bir de Ayhan'ın oyuna gireceği belli iken çıkanın Arda Turan olmasını da bir mesaj olarak algılayabiliriz, genelde Ayhan değişikliğinde kenara gelen oyuncu Elano olurdu Galatasaray'da. Arda bugün gol pozisyonlarının içindeydi, isteği ve iştahı da fena değildi ama pas trafiğiyle yaşayan bir takımda bu kadar top ezmesi hiç hayra alamet değil, bu işleri törpülemesi gerekiyor artık Arda'nın. Maç trafiği onu zihinsel ve fiziksel olarak yormuş olabilir, devre arasına ihtiyacı olan bir oyuncu da o sanırım.

Velhasıl, iki iç saha maçında 4 puan bıraktıktan sonra zorlu bir deplasmanda 2-0'dan geri dönerek alınan bir 3 puan. Galatasaray zirveye tutunacak ve şampiyonluk yarışında son ana kadar var olacaksa hatrı sayılacak maçlardan birisi de Antalya deplasmanı olacak. Bugün Antalya'ya bir abimizi askere uğurladık maçla beraber, ona da "hayırlı teskereler" diyelim ve şampiyonlukla dönmesini dileyelim. Haftasonu Galatasaray için rakiplerini geride bırakma fırsatına dönüştü bu hafta, bakalım kaybedenler olacak mı, yoksa geçen haftaki gibi açıldığı şekilde mi devam edecek?