Karanlığın Galibiyeti

Bugün öğlen saatlerinde ultraslan.com'da yayınlanan bildiri sonrası Galatasaray tribünlerinin takıma büyük bir tepki koyacağı anlaşılmıştı. Başından sonuna bence tam bir fiyasko olan 'sinema' tezahüratını dinleyen herkes zaten buna kanaat getirmişti. Bugünün sonunda Galatasaray'ın kaybeden olacağını, kayıpların en büyüğünün ise Arda Turan olacağını gün boyu üzüntülü ve endişeli bir biçimde bekliyordum fakat Galatasaray tribünlerinin bugün Galatasaray'ı aşağalayacağını, ne yaptığının farkında bile olmayan bir şuursuzlukla takıma saldıracağını açıkçası düşünmemiştim. Bugün Galatasaray tribünlerinde yer aldığım için, kendi takımımın golüne taraftarın ıslıkları sebebiyle sevinemediğim için, bu yapılanlar karşısında elimden hiçbir şey gelmediği için büyük bir utanç duydum. Benim gibi hisseden birçok insan olduğunu da adım gibi biliyorum. Maalesef ve maalesef bugün Galatasaray tarihinin en karalık sayfasına yazılan o çirkinlikler arasındaki yerini almıştır.

Aslına bakılırsa bir taraftar topluluğunun takımını belli ölçülerde protesto etme, en azından gönül koyma hakkı olduğuna inananlardanım, belli sinir katsayısı aşıldığında ülkemizde "You'll never walk alone" söylemenin mümkün olmadığını da gayet iyi biliyorum. Bunu bir kenara koysam da bugün yapılanların takıma gönül koymanın çok ötesinde Galatasaray kulübüne yapılan büyük bir terbiyesizlik olduğunu düşünüyorum. Takımı tribüne çağırmayabilirsiniz, ilk 5 dakika tezahürat da yapmaya bilirsiniz ama maç boyunca ismi her türlü iğrençliğin kılıfı olarak kullanılmaya başlayan ve hakikaten büyük bir Galatasaraylı olan Metin Oktay'a başlamak, Galatasaray futbol takımı gol atınca ıslıklamak ve tezahüratları daha da çirkinleştirmek 'gönül koyma' olarak açıklanabilecek basit bir olay değildi. Bunların yanında maç öncesi son hazırlıklar sırasında yapılan Metin Oktay tezahüratının stad hoparlörüne verilmesinin de ayrıca altı çizilmesi gerekir ki işin boyutlarının sadece taraftarla sınırlı olmadığını göstermesi açısından çok önemli bir anekdottur bu aynı zamanda.

Arda Turan'a ayrıca değinmek gerek elbette. Her gün medyanın iğrençliğinden dem vuran ve kaptanına saldırdığı gerekçesiyle sezon başında Ahmet Çakar'a küfürler eden Galatasaray tribününün tüm bu iğrençliklerden de öte bir tavırla Arda Turan'a sinema kapatma imâsında bulunması kelimelerle açıklanacak türden bir terbiyesizlik değil. Arda'nın hayal kırıklığını tahmin bile edemiyorum şu an. Arda bazı hareketleriyle hâlâ kaptanlık vasfını karşılamayan bir oyuncu olabilir, takıma gerektiği gibi liderlik de edemeyebilir. Bunun da ötesinde kötü de oynayabilir ama bir takımın taraftarı, hele ki Galatasaray kaptanına sevgilisi üzerinden iğrençleşerek saldırıyorsa bunun hiçbir makul açıklaması olamaz. Bugün bir Arda Turan olmak istemezdim ama onun yanında olduğumuzu elimizden geldiğince gösterebilmişizdir umuyorum. Maç sonrası direkt stadı terketmiş galiba, haklıdır. Tam Saha dergisiyle yaptığı röportajı okuyan insanlar daha da utanmış, sıkılmışlardır eminim. Zaten Arda'ya pazubandı taktığı ilk gün "Büyük Kaptan" diye bağıranlar Arda'yı bu kadar tanısaydı bugün yaşananların olması mümkün müydü?

Keza Jo. Dünya üzerinde hiçbir futbolcunun gece hayatı olmadığını sananların bugün beş Ömer Çatkıç gücünde ıslıkladıkları Jo'nun bugün gol atmasını o kadar çok istedim ki! Hatta ofsayt olduğunu bile bile kaleciyi geçip kaleye gönderdiği topun ağlara gitmemesini bile. İki ay önce gelmiş ve oynadığı maçlarda pek de sırıtmamış bir oyuncunun günah keçisi seçilmesi ne kadar doğruydu demek geliyor içimden ama Arda'ya yapılanları görünce bunu söylerken dahi içime bir yumru oturuyor. Konuşamıyorum, yazamıyorum. Taraftardan bağımsız son bir not. Arda abisinin yerine giren Emre Çolak, Jo'ya pas atmayarak tribüne oynadığını zannediyorsa çok çabuk palazlanıyor demektir. Cin olmadan adam çarpmak kullanmaktan hiç haz etmediğim bir deyim, umarım Emre bugün yaptıklarını dar görüş alanı ve yetersiz futbol zekasından yapmış olsun. Futbol gelişir ama bu hizipçi karakter baki kalır.

Sabaha kadar bu şekilde devam edebilirim aslında, o kadar doluyum ki bu konuda içimdekileri yazıya aktarmak, yüzeyselce "Ama onlar da Fenerbahçe'ye yenildi" diyen insanlara gerçekten yaşananları söylemek istiyorum ama bir süre sonra ister istemez anlamsızlaşıyor yazılanlar. Fenerbahçe maçının son yarım saati sus pus olup kinini Diyarbakırspor maçında kusan her kimse benim Galatasaray algımda artık onların yeri yok. Üç tribünün saçmalıklarına kendince tepki koyan Numaralı'ya, ortaya koydukları onurlu mücadelelerini teknik heyetle sarmaş dolaş olarak paylaşan futbolculara özellikle teşekkür ederim. Karanlık galip geldiği bir günde cılız bir ışık olan ve hattrickle tekrar aramıza dönen Milan Baros'a selam edeyim son olarak...