Bilica & Tartışma Kültürümüz

Bilica'nın dün akla hayale gelmeyecek bir şekilde penaltı yaptırdıktan sonra gidip penaltı noktasını dağıtması günün olayı. Dün maçı yazarken ben de değinmeden geçemedim bu absürd olaya lakin maçın önüne geçen her hareketin tartışılmasında olduğu gibi tartışma ekseni karşı tarafın niyetini okuma seansına dönüşüyor ve işin şirazesi kayıyor. Taraftar refleksleri ve karşıdakini birey olarak değil topluluğun herhangi bir parçası olarak görüp genellemeyi içinde barındıran bu tartışma kültürü hemen hiçbir yapıcı sonuç üretmeyen, kısır ve aklın kaybolduğu gereksiz tartışmalara dönüşüyor. Bir şeyler değiştireceksek önce kendi bakış açımızı sorgulamamız gerekiyor.

X takımın bir futbolcusu rakibine kontrolsüzce girdikten sonra penaltıya sebebiyet verip ardından penaltı noktasını tekmeleyerek dağıtıyor. X taraftarları da dahil olduğu aklı selim hemen herkes hareketin anlamsızlığının farkında. İyi, güzel herkes olayı kınıyor derken taraftar reflekslerini tutamayan, kendince madur olan Y taraftarları bu olaya gereğinden fazla anlam yüklüyor ve X takımının karakteristik yapısını sorguluyor. Baştan olayın anlamsızlığını kabul eden bir kısım X taraftarı ise "ben iyi niyetli yaklaştım ama bu kadarı fazla" diyerek bu kez objektif bakmaya çalıştıklarını ama Y takımının da zamanında bunu bunu yaptığını, kimsenin X kimliğini sorgulama hakkı olmadığını söylüyor. Bu kez de onlar kendilerini baştan haklı olarak konumlandırdıkları için bakış açılarında buradaki değişkenin olay değil destekledikleri X kulübü olduğunu varsayıp bunun üzerinden "yeter artık, söz bizim" sloganıyla özetleyebildiğimiz patlamayı gerçekleştiriyor. Bundan sonra işin geleceği nokta ise başka bir takıma gönül vermiş bir futbolseverin kendi takımının maçı üzerine bir şey söylemeyi hakkı olmadığını düşünen güruha yeni neferlerin katılması oluyor...

Şu yukarıda bahsi geçen olayda Bilica'nın ya da hakemlerin rolünün artık bir önemi yok, onlar zaten her maç sonrası sahneye konacak bu anlamsız oyunun çıkış noktasını oluşturuyor. Meydan artık kutuplaşmaktan tanımlanamaz bir haz alan ülkemiz futbol ahalisinin başrolünü oynadığı bu oyunun. Onlar hakkında ise oluşan yargılar çok daha sert, birisi haklı diyorsa diğeri futbol hayatının bitirilmesi gerektiğini düşünüyor...

İşte maç sonrası inatla bu sunî gündemin kucağında kendimizi bulmamak adına yapılacak tek bir şey var. Konuyla ilgili kendimizce oluşturduğumuz fikri elde tutmak kaydıyla mümkün olduğunca saha içine konsantre olmak çünkü bu oyunun aslî unsuru orada. Geri kalanlar bu oyun için birer yardımcı olmaktan öteye gidemez. Nereye bakarsak orayı görürüz çünkü. Yeşil sahada futbol adına müthiş hareketler, makine düzeniyle işleyen takımlar, hatasız maç yöneten hakemler olmasa da gözümüzü futbola açtığımızda usta bir ayaktan ceza yayı önünden atılmış muhteşem bir şut, sol kanattan akan gencecik bir adam göreceğiz belki. Adı Ronaldinho ya da Marcelo olsa neler konuşacağımızı düşünelim yeter. Yemeğin etrafında sinekler her zaman vardır. Yemeği bırakıp sineğe bakarsanız o sinek yemeğe konar, mide bulandırmaktan öteye gider, yemek mundar olur. Biraz da yemeğe baksak hiç fena olmayacak sanki...