Türkiye 1-2 İspanya

Yine vasatın üstünde oynanılan bir İspanya maçı, yine bir mağlubiyet. İnsanı gerçekten rahat eden ise tam olarak bu, aklımızdaki en iyi senaryo sahadayken bile mağlup oluyoruz, Bernabeu'da da böyleydi, Sami Yen'de de böyle oldu. Daha orta sahayı geçme girişimlerimiz parmakla sayılırken Sami Yen sakinlerinin alışık olduğu harika bir Arda Turan pası ve Tuncay'ın koşusu bize golü getirdi.

Arda Turan gerçekten bir ön alan virtüözü, topu ve oyunu o bölgeye getirirseniz size bir şekilde pozisyon yaratır. Arda'dan topu orta saha çizgisinden alıp topla beraber koşu yapmasını beklerseniz verim alamazsınız. Doğru şekilde kullanıldığında sahada ondan daha efektif bir silah yoktu, belki de dünyanın en teknik bir-iki takımından birine karşı üstelik.

İspanyollar ise pek gününde değildi, daha doğrusu ana kurguyu işletemediler. Torres'i oyuna sokup Silva ve Riera'dan yararlanmak fikriyle sahaya çıktıkları belliydi. Bu üçlüden özellikle ilk bölümde yararlanamadılar, Silva ise sahadan silinmiş gibiydi. Bunda İbrahim Üzülmez'in ve Arda Turan'ın gününde olmasının payı büyük elbette. Bernabeu'nun yıldızı Ramos ise Arda'yla uğraşmaktan fazlaca hücumlara katılamadı bu sebeple. Ramos öbür maçta baya bir göze batmış olacak ki yeni açık üstte "Ramos üzülür, İbrahim üzülmez!" açıldı. Hoş, normal şartlarda benim o pankartı görmem imkansızdı ama Salih'in maç içinde birçok kez şahit olduğum insanüstü görüş yeteneği sağolsun! Ben bizimkileri tanımakta zorlanırken adam karşı kalede ısınan İspanyolları tek tek saymakla meşguldü.

Bizim golümüz sonrasında ilk yarının sonuna kadar İspanya kendine gelemedi. Pas trafiklerine ve ölü noktaları görüp rakibin gardını düşürmelerine laf yok ama etkili değillerdi pek ancak bunun böyle sürmeyeceği aşikardı. Ya bizim ikinciyi bulup oyunu başka bir seviyeye taşımamız gerekiyordu, ya da oyunun ilk bölümünde gol yemeden skoru tutmak. İkisini de yapamadık. İki maçın da bizim adımıza kritik pozisyonu belki de en çok güvendiğimiz son vuruş ayağına, Nihat Kahveci'ye geldi, ikisi de gol olmadı. Bizim adımıza vurgusunu özellikle yapıyorum zira bu oyunda bahanelere yer yok, adamlar da muhtemelen kaleye gelmeden gol attılar diye bahsediyorlardır bizden.Daha sonrası malum, penaltı. Pozisyon önümüzde olmasına rağmen kimse pozisyonu anlayamadı, bir telefon onayıyla Volkan'ın yetersiz uzaklaştırma denemesinden sonra İbrahim Üzülmez'in koluna çarptığını öğrendik topun. Böyle de ironik bir durum işte, belki de en iyi kariyer maçlarından birini çıkaran Deli İbo penaltıyı yapan adam oldu. İspanya'da da golün geldiği faulü yapmıştı. Xabi Alonso acımadı tabii penaltıdan.

Bundan sonrası ise klasik bir Türkiye maçıydı. Son bölümlere doğru kontrolü kaybedecek, İspanya da net kontrataklar bulacaktı. Daniel Guiza'nın girişiyle kadro tamamlandı, oyun sahneye koyuldu. İspanya adına sahanın en iyi adamı Albert Riera iyi bir son vuruşla maçı bitirdi. Güney Afrika bana göre hayal olmuştur çoktan, geçmiş olsun. Bizim 12 puan alacağımız üzerine hesaplar dönüyor ancak bundan da o kadar emin olmamak lazım, ben geri kalan maçlardan tulum çıkaracağımızı sanmıyorum, Bosna'nın da bu saatten sonra ekstra puanlar kaybetmesini. 15-18 bandında bir puan alıp üçüncü olarak veda ederiz elemelere.
Cehennnem vurgusu üzerinde duruyor herkes ancak bundan iyisini bekleyenleri açıkçası anlayamıyorum. Sözde organize tribünlerin halini gördükten sonra bu seyircinin dahi olumlu yönleri olduğunu söylemem lazım, en azından bir-iki maç çalışılırsa ıslık, anlık tepki gibi maça doğrudan etki etme denemelerinde daha başarılı olabilecek bir tribünde. Galatasaray gol yerken içime işlerken söyleyen bir tribüne tercih edebilirim dünkü fiyasko tribünü. Yalnız ıslık demişken gerçekten saçma sapan bir ıslık kültürümüz olduğunu da söylemezsem içim rahat edemeyecek. O kadar şuursuzca ıslıkladık ki adamları, bizim marşımızın başladığını bile farketmeden ıslıklamaya devam eden binlerce insan vardı. Alakalı, alakasız her anonsu ıslıklamaya hiç değinmiyorum bile...