Galatasaray 0-0 Fenerbahçe || Sami Yen Meydan Muharebesi

Saha içinden başlayalım önce, maçı anlamsızlaştıran olaylara sonra değinelim. Zaten anlaşılan o ki bu olayları önümüzdeki günlerde sıkça konuşacağız. Yumuşak orta sahaların savaşı olacağını, bunun da işin hücum yönünü parlatacağını söylemiştik maç öncesinde, Galatasaray adına gerçekleşen tam da bu oldu. İlk 25 dakika inanılmaz bir baskı, özellikle ilk 10 dakikada peşpeşe girilen pozisyonlar ancak bir türlü verilemeyen final pasları vardı. Bu bölümde Kewell gerçekten çok aktifti, sağ tarafı tek başına domine etti. Gökhan Gönül'ün sakatlığıyla sol tarafta önemli bir etkinlik beklerken Arda'nın bugün yokları oynaması bütün hücum aksiyonlarını Kewell'ın üstüne yıktı zaten, onun da fizik kapasitesi belli olduğundan ikinci yarıda keskin bir düşüş yaşanacağı açıktı. İlk yarıda oyunu tamamen kontrolünde tutan Galatasaray'ın net pozisyon üretememesi ise Ümit Karan'ın takım düzenini bozmasının bir sonucuydu. Ümit hem Baros'un deplase olacağı alanları tıkadı, hem de yerine oynaması gereken Lincoln'ün ara pas ve şut tehdidinden olmuş oldu Galatasaray. Hakan Ünsal beyefendi bütün suçu yine Lincoln'ün sırtına yükledi gerçi, olsun.

Fenerbahçe ise ikinci yarıda oyundan düşen Galatasaray'ın zaaflarından faydalanmayı beceremedi. Topla çıkışları gözle görülür bir biçimde artsa da pozisyon yaratamadı onlar da. Bunda iki kısır kanat ve önlerinde yokları oynayan Semih-Güiza ikilisinin payı çok büyük elbette. Maçın agresif adamları Sabri ve Emre ortalamalarının çok üstüne çıktılar, özellikle Sabri'yi çok beğendim bugün. Emre'ye övgüler yağıyor her yerden ama bana göre maçın en net pozisyonunda 3e 2 gelmişken topu arka tarafa geçirememesi maçın gizli kırılma noktasıydı, es geçildi bu pozisyon nedense.

İki takım da havlu attığını anladıktan sonra sinirler gerginleşti doğal olarak, Lugano'nun Emre Aşık'a son dakikada attığı kafayla meydan muharebesi başladı. Kazım'ın Emre'ye, Arda'nın Kazım'a, Semih'in Arda'ya saldırışını bir kick-box maçıymış gibi izledik ekran başında. Tam anlamıyla bir rezalettir, iki takımın da çöküşünün ilanıdır bu. Özellikle Semih ve Arda'nın kavgası işin ne boyutta olduğunu gösteriyor. Dört oyuncu atıldı olayların sonunda ancak Emre Aşık'ı bir kenara ayırmak lazım, direkt kırmızı görecek ne yaptığını ben anlayabilmiş değilim Emre'nin. Olayların içinde olduğundan belki bir sarı çıkarılabilirdi ama Emre kesinlikle kırmızı kart görecek bir şey yapmamıştı. Sabri ve Emre'nin atılmadığı şu maçta dört kırmızı kartla bitmişken Sabri ve Emre'nin sahada kalması gerçekten şaşılacak olay. Milli takımda arkadaş olduklarını söyleyen bu adamların birbirlerinin gözünü şişirmeleri, dudağını patlatmaları üstüne ne söylenir bilmiyorum ancak bu olay laf-ı güzafla geçiştirilmemeli, her iki tarafta da bu işin hesabı kesilmelidir. Aziz Yıldırım'ın stada gelip küfür yemeden gittiği bir maçta futbolcuların ortamı gelmeleri gerçekten bir çuval inciri berbat etmiştir. Bundan önceki yıllarda kulüpler arası ortam gerginken saha içinde olayı yumuşatan futbolcular bu maçta olayların çıkış noktası oldular, esas problem burdadır. Fatih Terim'in de bir şekilde olaya dahil olacağını sanıyorum, ne şekilde olur bilemem tabii.Lincoln ve Carlos bir futbolcunun nasıl hareket etmesi gerektiğini en güzel şekilde gösteren isimler oldular, ikisini de ayrı ayrı tebrik ediyorum. Bana göre maçın fotoğrafı budur. Bir de Mehmet Topal'ı es geçmemek gerek, aslansın Mehmet...