Trabzonspor 1-0 Galatasaray || Edilgen...

Bir takım hakkında 30 küsür maç yazısı yazınca bir süre sonra tekrarlar kaçınılmaz oluyor, takım olmak zamanla gelişen ve değişen bir olgu olsa da kadro kalitesi ve yapısı sabit olarak hep karşınıza çıkıyor. Orta sahanın geçildiği ilk 10 dakikada üretilmiş üç gol pozisyonu. Keita, Giovani ve Jo üçlüsünün uyumu, takımın rahatça kaleye inmesi sanki bir rüya gibi. Bir anda uyanıyorsunuz bu rüyadan çünkü Trabzonspor deplasmanına çıktığınız orta saha üçlüsünün üçü ortalama oynasa dahi problemli bir üçgen oluşturuyorlarken sanki bu yetmezmiş gibi formlarının diplerinde geziniyorlar. Elano'nun maç öncesi yüzünden düşen bin parça, Barış ve Mustafa Sarp'ın zaten sınırları belli. Elano biraz oynayınca, iki pas atınca değişiyor takım ama ona o ortamı sağlamak, Elano'nun da sorumluluk almasını beklemek lazım. Belki geniş zaman için problemli ama kör topal ilerleyen bir yapı vadedebilir ama şu anda başarıya ulaşması olanaksız bu yapının. Dört deplasmandan iki puan çıkarabilen bu düzenin değişmesinin artık elzem olduğunu görmek için 30 küsür maç analiz etmeye, blog tutmaya falan da gerek yok zaten. Galatasaray bağırmanın da ötesinde paralıyor artık kendini orta saha diye.

Aslına bakarsanız Trabzonspor yapısı itibariyle güçlü ve formda bir ekip olmasına rağmen Galatasaray'a oynama imkanı verebilecek bir takım. Öne oynuyorlar, bekleri hücuma yatkın ve alan savunması yapıp sahalarına gömülmeyi reddediyorlar. Galatasaray'la başabaş bir mücadele ortaya koyduklarında sonucu oyuncuların bireysel kaliteleri ve maçın dinamikleri belirleyecekti, bu tip maçlarda koşullar ne olursa olsun şu ligde her takıma karşı favori Galatasaray'dır. Galatasaray'ı tam anlamıyla bozabilmek kolay iş ama fırsat verdiğiniz an ne olduğunu anlamadan tabelada 3 ya da 4 gol görebiliyorsunuz. Giovani'nin bugünkü enfes oyununa eşlik edebilecek bir Elano, ortalama oynayan bir Jo ya da Baros çok daha farklı şeyler konuşmamızı sağlayabilirdi. Lakin bugün karşılıklı güzel akınlar olsa da maçı Galatasaray adına zora sokan ekstra bir hata geldi Emre Güngör'den. Senede bir olur böyle pozisyonlar, senede bir olur ancak böyle pozisyonlar fakat çıkaramadığınızda ufak nüansların belirlediği başarı-başarısızlık arasındaki o ince çizgiyi geçip geçmemenizi de belirleyebiliyor. Galatasaray zaafları olan bir takım, eyvallah ama bu maçtan bir galibiyet de çıkarabilirdi bugün. Önemli olan bu değil, Galatasaray'ın kazanıp kazanmaması da değil. Önemli olan Galatasaray'ın mevcut yapısında maçın sonucunu tayin etme becerisini rakibin kalitesinden bağımsız olarak karşı tarafa teslim etmesi.

Sezona beş orta saha oyuncusuyla başladı Galatasaray, Elano'yu da katarsak. Mehmet Topal, Mustafa Sarp ve dönmesi beklenen Tobias Linderoth arka oyuncu rotasyonuna girerken Barış Özbek ve Ayhan Akman Elano'yu ikileyecek role daha yakın gözüküyorlardı. Beş oyunculu rotasyon oyuncuların özverisini de görünce hem teknik heyetin, hem de başka bölgelere takviye yapma niyetindeki yönetimin gözünün başka taraflara kaymasını sağladı. Galatasaray'ı bu yarışta iki adım öne geçirecek olan sadece bu hamleydi halbuki, transfer dönemleri boyunca beklentim de hep bu yöndeydi. Olmadı. Buna rağmen kadrosuyla bu yarışta hâlâ var Galatasaray ve eminim son maça kadar da olacaktır lakin şu durumun farkındayken de göz yummak epey zor.

Trabzonspor benim bu ligde izlemekten en keyif aldığım ekiplerden biri, blogda pek yazamasak da Şenol Güneş'in gelişi takıma bir kimlik kattı her şeyden önce. Beklerini daha cesur kullanıyorlar ve Umut Bulut'un düşük yüzdeli son vuruşlarına rağmen çok fazla pozisyon üretip sonuç alabiliyorlar. Yattara'nın kaybolduğu bu sezonda Alanzinho'yu kazandılar. Çok beğendiğim bir ikili olan Selçuk İnan ve Gustavo Colman'a sahipler. Gerçi Colman'ı Galatasaray maçlarında pek değerlendirmemek lazım, sanırım bu ligde attığı gollerin %40'ı falan Galatasaray'a karşıdır. Bu maçı kazanmaları da çok anormal bir durum değil, doğru son paslarla ve iyi bir son vuruşla maçı çok koparabilirlerdi de. Şampiyonlar Ligi için geç kaldılar fakat UEFA Kupası için hâlâ yarışın içindeler ve Türkiye Kupası'nda da devam ediyorlar. Önümüzdeki sezona daha farklı bir Trabzonspor izleyebiliriz.

Galatasaray adına tablo artık iyice karıştı, görüntü flulaştı. Fenerbahçe ve Bursaspor galibiyetleri dahi liderliği almak ve şampiyonluğa yürümek için çok önemli adımlar olsa da son darbeyi vuracak değişken değil. Bursaspor'un bundan sonra yapacakları da Galatasaray'ın kaderini belirleyecek. Bu akşam oynanacak Bursaspor-Denizlispor karşılaşması sonrası daha net konuşabiliriz fakat Galatasaray benim hesaplarıma göre en az 3 puan alması gereken iki deplasman olan Eskişehir-Trabzon hattından puansız dönerek vahim bir hata yaptı. Ekstra puana ihtiyacı var takımın, buna zaten kağıt üstünde kazanması gereken maçları da ekleyince 2008 yılında şampiyonluk getiren seriye benzer bir galibiyet serisi gerektiriyor. Yapılabilir mi, neden olmasın fakat bunu öngörebilmek hiç mi hiç kolay değil. Bekleyeceğiz ve göreceğiz...