Galatasaray Kongresi: Karanlık Çağ Sonrası Adnan Polat

Bundan tam iki sene önce kongre sürecini izlerken kendi adıma Galatasaray'ı bundan sonra hayatımda nasıl konumlandıracağımın da belirlenmesini bekliyordum adeta. Özhan Canaydın'ın bir kez daha seçilmesi halinde Galatasaray'la olan bütün ilişiğimi kesecek ve sevgisini içine atarak takımını göz ucuyla gazetelerden takip eden birisi olacaktım. Manchester United zaferiyle başlayan ve erken çocukluğuma damga vuran Avrupa başarıları dönemi sonrası göreve gelen Canaydın, 6 sene gibi aslında kısa bir sürede ben de dahil olmak üzere 5 yaşındaki çocuktan 70 yaşındaki adama kadar her Galatasaraylıya "bu da olamaz artık" dedirten akıl almaz bir süreç yaşatmıştır, bizi her yeni doğan güne yeni bir fiyaskoyla karşılamaya alıştırmıştır. On yıllar boyu derinden derine işlediği kongrenin büyük desteğiyle göreve gelmesini anlayabilirdik belki, meşhur "üç yıldız" ve "10 yılda 7 lig şampiyonluğu, 3 Avrupa kupası" vaadleri de sadece kongre üyelerini değil taraftarı da etkilemişti fakat ikinci ve üçüncü seçimlerde tekrar büyük oy farklarıyla seçimleri kazanması şu gün dahi aklımın aldığı bir durum değildir, rasyonelliğe aykırıydı çünkü. Bu sebeple şu gün dahi başkanlık seçimlerine normal yaklaşabildiğimi söylemek zor. Bu seçimlerde başkanı belirleyecek kongreyle binbir türlü rezilliğe rağmen Canaydın'ı iki kez daha başkan seçen, aday olabilse muhtemelen bir kez daha seçecek kongre aynı kongre. Ben bundan 20, belki de 30 yıl sonra oğlumun "o günlerde siz ne yaptınız baba?" sorusuna nasıl cevap vereceğimi düşünedurayım, bir başka Galatasaray kongresi kapıyı çalmış durumda çoktan.

İşte böyle bir dönemin ardından gelen ilk başkan oldu Adnan Polat. Taraftarla Galatasaray'ı yönetecekleri belirleyenler arasında derinleşen bu kamplaşma ortamında çok zorlu bir görevi vardı. Hem taraftarların yaşadığı aidiyet sorunu, hem biraz da zorunluluk sebebiyle onun seçilmesini içini sindiremeyen radikal muhalifler onun için belki en önemli sınavdı. En ufak bir falsosunun Canaydın mirasçıları tarafından kollandığı, kelle koltukta bir iki sene onu bekliyordu fakat ilk geldiği günle bugün arasındaki farkı düşününce bu süreci başarıyla yönettiğini görmemek için kör olmak lazım. Finans, futbol takımı vs vs. , bunlara hiç girmeden bile en başta taraftar yönetimi anlamında katettiği mesafe takdiri hak ediyor. Resmi sitenin düzenlenmesinin, GS Store'un beyaz atlet üstüne cümlecikler yazılan bir pazar tezgahı olmaktan çıkarılıp üzerine düşünülmüş koleksiyonlar ortaya konmasının bile daha geniş bakılan bir stratejinin ürünü olduğunu düşünüyorum. Şeytan ayrıntıda gizlidir ve Adnan Polat yönetimi hem taraftarı mutlu etmeye çalışmış, hem de kongredeki dengeleri fazlasıyla gözetmesini bilmiştir. Bu açıdan ilk 2 senelik dönemde doğru bir yaklaşım gösterdiğini düşünüyorum kendi adıma.

Adnan Polat'ın esas farklılık yarattığı nokta ise futbol şubesinin transfer stratejisini değiştirmesi oldu. Galatasaray, sanılanın aksine az para harcamıyordu transfere 2002 yılı sonrası, göze batacak oyuncular gelmediği için bugünden bakıldığında öyle gözükebilir ama Ali Lukunku transferinin hikayesi bile ciltlettirip Canaydın döneminde yapılanların neler olduğunu özetlemeye yetecektir. Burada değişen, şimdilerde kelimenin içi biraz boşalsa da vizyon oldu. Parayla değil, kendi markasıyla transfer yapmayı öğrendi Galatasaray. İngiltere ve Fransa gibi ülkelerde başarısız bir dönem geçiren ancak kalitesi konusunda şüphe olmayan Harry Kewell ve Milan Baros'la başlayan bu değişim Abdul Kader Keita ve Elano transferleriyle devam etti. Bu değişim son ayağı ise devre arası transfer döneminde gelen Jo ve Gio'dur. Bu ikilinin farkı kalite olarak mevcut yabancılardan aşağı olmamalarının yanında birçok Türkiye Ligi tabusunu yıkacak kadar genç olmaları. Kongre üyesi olsam sırf şunun için bile oy verirdim açıkçası. Lakin bu dönemin ilk yarısında ortaya konulan felaket teknik heyet ve takım yönetimini atlamamak gerek, zaten bu dönemin eleştiriye açık, ender taraflarından birisidir. Başarısızlıktan ziyade teknik direktör kurumuna olan yaklaşımda büyük bir problem vardı ki idari anlamda Fenerbahçe'yi çekip çevirmesini iyi bilen Aziz Yıldırım'ın en büyük kusurudur bu aynı zamanda. Futbolu, saha içini yönetmede teknik heyetler yeterince güçlü olmazsa birbirini tekrar eden hatalara, dipsiz bir kuyuya düşer yönetimler. Bunun geç de olsa farkına varan Adnan Polat yönetimi de Frank Rijkaard'ı getirerek onun tereddütsüz arkasında durmasını bildi. Mevcut durum futbol şubesinde işlerin iyi gittiğini gösteriyor zaten. Tekrar seçim konusuna dönersek futbol şubesinde göülen esas problem ise Adnan Sezgin. Eğer Adnan Polat, geçmişe dayanan bu arkadaşlığı sebebiyle onun Futbol A.Ş başında kalmasında ısrarcı olursa seçimde hanesine büyük bir eksi yazdıracağını da biliyor olması lazım.

Aslında tüm bunlar bir kenara, bu seçimin ‘decider’ı olan şirket birleşmesinin gerçekleştirilmek üzere olması ayrı bir yana. Adnan Polat’ı bu seçimde güçlü kılan en önemli unsur 8 yılı aşkındır süren ve Galatasaray’ın geleceğini tehdit eden bir hâl alan halka arz modelinin şirket birleşmesi yoluyla düzeltilecek olması. Aslında bu konuyu başka bir platform için yazmıştım ama düzenleyip bloga koymak için vaktim olmadı, zamanı da kaçırınca tekrar yazmak istemedim. Öylesine kötü yönetilmiş bir süreç ki bu halka arz, eğer halledilebilirse Galatasaray Spor Kulübü tarihinin dönüm noktalarından birisi olacaktır, o kadar önemli bir konuydu bu şirket birleşmesi. SPK’yla uzun süredir yürütülen görüşmeler sonrası hisse başı 155,88’lik fiyattan birleşme izni alınması ve bunu gerçekleştirecek finansmanın da Denizbank önderliğindeki bir konsorsiyumla sağlanması Adnan Polat’ın seçimler öncesindeki en büyük kozu olarak gözüküyor.

Dibe vurmuş bir kulübe tekrar eski prestijini kazandırmak ve her gün yeni bir fiyaskoyla uyanmak yerine saha içini konuşabilecek duruma gelebilmiş olmak Adnan Polat dönemini özetler sanıyorum. Hataları, yanlış tercihleri elbette vardır fakat ilk dönemi sonrası değişecek bir Galatasaray Başkanı profili çizmediği aşikar Polat’ın. Diğer aday Adnan Öztürk’ü ise ayrı ele almak gerek, o konuda da söyleyeceklerimiz olacak...