Galatasaray 3-2 Antalyaspor || Savunmanın Laneti...

Galatasaray'da belki de iki kanat ilk defa bu kadar dengeli biçimde işliyordu. Bekler Uğur ve Caner, oyunun ilk anından beri işin içindelerdi, ön tarafta Elano'nun sazı eline almasıyla beraber top her yöne verimli bir şekilde dağıldı. İki yarının da ilk yarım saatinde her öğesiyle hücumda iyi iş yaptı takım, kanattan indi, belki de ondan önemlisi pas yaparak rakip defansı göbekten deldi. Mustafa Sarp'ın Ömer'e nişanladığı top ve Caner Erkin'in attığı gol Galatasaray'ın potansiyelinde olan fakat repertuarında olmayan gollerdi. Sağ tarafta Keita ortalamasına yaklaşsa daha da etkili bir oyun izleyebilirdik ama üç bölgeden de rakibin savunmasına inebilmek önemli bir anekdot. Bu açıdan hücum anlamında belki de sezonun en iyi iki-üç maçından biriydi Antalyaspor maçı Galatasaray adına fakat işin bir de 'ama'sı var…

Galatasaray bu sezon zirve yarışı içindeki ekiplerden en fazla gol yiyeni, bunun defans ve orta sahadaki savunma zafiyetinden kaynaklandığı da bir sır değil. Bu maç da Galatasaray’daki savunma problemi adına o kadar net bir özet oldu. Lucas Neill adında bir oyuncu transfer oldu bu takıma ve Antalyaspor maçında açık ara takımın en iyi defans oyuncusu olduğunu gösterdi. Buna rağmen Galatasaray takım halinde bu arızayı çözme yolunda bir adım atamıyorsa ya defansın genel yapısında sorun var ya da defanstan daha büyük problemler var. Şu maçta Emre Güngör’ün yetersiz performansını kenara yazmakla birlikte bunun artık bir defans hattı problemi olmadığı bence aşikar. Takımın şu hücum performansına, savunmadaki Neill performansına rağmen Galatasaray kendi evinde 24 şut attığı maçta 3 gol atıp turu alamıyorsa ihale orta sahanın ortasına kalır, kimse kusura bakmasın.

Bu takımın başarılı olması için gerekli şartların ilki orta sahasındaki üçlüden ikisinin defansif açıdan rakibine üstünlük kurabilmesidir bence, bunu epeydir sıkça dile getiriyorum. Hafızamda yer eden ve Galatasaray’ın iyi oynadığı maçlar olarak etiketlediğim maçlara bakınca defansif orta sahaların formlarının zirvesinde olduğu, bundan da faydalanan orta üçlünün hücum elemanının sazı eli aldığı maçlar olmuştur. Mehmet Topal, Mustafa Sarp ve Ayhan Akman. Yeni giren Emre Çolak’ı dahil etmezsek ki kendisi açıkça işin hücum tarafında daha etkin bir oyuncu, bu üçlünün performansları Galatasaray’ın kaderini çiziyor ve kadrosunun hemen hemen her bölgesinde görece olarak çok daha kaliteli alternatifleri bulunan Galatasaray’ın açıkça en zayıf rotasyonu da tam da bu bölgede.

Geçen sene Galatasaray’ı istikrarlı bir lig takımı yerine sadece bir hedef maçı takımı yapan ince çizgi de tam olarak buydu, Galatasaray’ın istikrarlı bir orta saha göbeği yoktu. Bu sezon da bunu çözememiş olmak Galatasaray’ın yanlışıdır net olarak. Avrupa nispeten bu eksikliğin daha az hissedildiği bir arena, doğu bloğu takımlarıyla eşleşmemişseniz. Burada esas sıkıntıyı ligde yaşıyor Galatasaray, şampiyonluk ana hedefse ki Şampiyonlar Ligi’ne gidiş yolu buradan geçiyorken öyle olmalı, bu bölgedeki oyuncuların kendilerine çeki düzen vermeleri gerekiyor.Maça da tam bu noktada dönmek gerek. Bu bölgedeki oyuncuların performanslarına bir bakalım. Elano tam bir maestro gibiydi, savunmasında girdiği kademeleri de düşünürsek ona tam not verip bir kenara ayırmak lazım ama temel olarak defansif görevlere sahip oyunculara bakınca takımın en verimsiz 3-4 isminden ikisi olduklarını söylemek haksızlık olmayacak, özellikle Mustafa Sarp’ın. Hiç abartı olmadan söylüyorum, uzun süredir maça kendi takımı aleyhine bu kadar etki eden başka bir oyuncu görmemiştim. Tamam, gol atmaya, skor atmaya hevesli bir oyuncu fakat ilk yarı ve ikinci yarıda üç adet Galatasaray golünü bozduğunu gözlerimle gördüm. Onu kenara koyarsanız ilk golde adamını kaçırması, hadi onu da geçtim, ikinci golde kaleyle arasında kaleci dahi olmayan Necati’yi içten almak yerine dıştan almaya çalışması akıl alır gibi değildi. Galatasaray’ın bu sezonki en verimli rotasyon parçalarından biri oldu Sarp ama 40-50 maçlık bir oyuncu olmadığını gösteriyor artık, o sezon başında müthiş form grafiği de kalmayınca defolar ortaya çıkıyor. Bence bu üçlüdeki en kritik rol olan defansif orta sahadaki Topal da sakatlıkların da etkisiyle hala Galatasaray seviyesinde futbol oynayamayınca takım ağzıyla kuş tutsa olmuyor işte. Rakibin hücum gücü yeterliymiş, değilmiş fark etmiyor. Kendi sahanızda da olsanız üç gol bile atsanız iki gol yiyip elenebiliyorsunuz işte.

Yine de bu maçı Galatasaray’ın bir kazanımı olarak yorumlamak mümkündür, enseyi fazla karartmamak lazım. Caner Erkin kariyerinin en iyi bek performanslarından birini ortaya koydu, bekken sol açık kadar hücuma katkı verdi. Uğur Uçar günündeydi, sağdan indi, kesti, paslarını iletti. Keita etkisizken, Arda da gününde değilken 24 şut atıp 12 kez kaleyi bulan, iki tane direkten dönen topun olduğu bir hücum performansı koymak Galatasaray’ın bu işi takım halinde kotarabildiğini gösteriyor zaten. Madrid maçı için de ümitsizliğin dibine vurulacağı maç da bu değil, bence. Servet-Neill tandemiyle oluşan bir Galatasaray defansı ve önlerinde bölgelerini savunabilen iki orta saha olursa Galatasaray hücumunun Atletico Madrid’den aşağıda olmadığını göreceğimize inanıyorum ben. Tek üzüntüm senelerce ‘Kupa Beyi’ olarak anılan Galatasaray’ın 5 yıldır kupada final göremiyor olmasıdır, yoksa şu maçta olumsuzluklar tekrar yüzümüze dank etse de maç özelindeki çıkarımlar o kadar olumsuz değil. Caner Erkin’e ve Elano'ya bakmak bile yeterli şunu söylemek için…