Galatasaray'ın Godot'su

Bugün Ağustos'un 12'si doluyor ve Galatasaray'ın dört senedir ihtiyacı olan orta saha transferi hâlâ gerçekleşmiş değil. Düşünülenin aksine bence geçmiş senelere göre daha dengeli, iş görecek bir kadro varken doğru yapıya bir kaba, birkaç da ince ayarla ulaşabileceğine inanmama rağmen Galatasaray'ın problemi bence transferden takviyeden öte. Başka bir şey...

Ne kadar atıp tutarsak tutalım, ne kadar izlersek izleyelim, benim Galatasaray'ım 90'larda başlar. Derwall, Şampiyon Kulüpler Kupası yarı finali deyip saygı duruşunda bulunsak da benim kafamdaki Galatasaray'ı tanımlamam Manchester United maçlarına rast gelir. Galatasaray, kendinden güçlüyü yenendir benim için, karşıdaki takımın gücüne rağmen saha içinde farklı olmayı, kendi kimliğini ortaya koymayı bilen ve rakibine bunu kabul ettirendir. Yendiklerimiz çoksa yenildiklerimiz de çoktu. Çok da önemli değil orası. Önemli olan değişen oyunculara rağmen değişmeyen Galatasaray kimliğiydi.

Filmi ileriye sarıyorum, bugüne. Sahaya baktığımda yine Galatasaray olsa da o kimliğin törpülenmiş olduğunu görüyorum. Sükseli transferlerinden medet uman, onu da geçtim, takım olmayı başaramayan bir oyuncular topluluğu görüyorum. Galatasaray yönetimleri hiçbir zaman taraftarın beklentilerin yanından geçememişlerdir, buna alışkınız lakin en azından paramız yok diyor, transfer beceriksizliklerini ve fiyaskolarını buna bağlıyorduk. Televizyonda mikrofon uzatılan 5 yaşındaki çocuğun "Paramıza göre transfer yapmamız lazım, kemerleri sıkmamız lazım" dediğini görmüşlüğüm var benim. Bu yönetimin suçu mudur, başarısı mıdır bilemem ama transfer bütçeleri 15-20 milyon avro civarına dayanmışken Avrupa ya da lig şampiyonu oluşturamamaları değil ama sahada Galatasaray kimliğini kaybetmeye yüz tutmuş böyle bir oyuncu topluluğu oluşturdukları için kızıyorum.

Geçen sezonun başında bu takımın başına Frank Rijkaard gibi bir adam geldi, getirildi. Büyük bir hamledir, zihinlerdeki büyük Galatasaray'a doğru ilerlemek için bence doğru da bir yoldur ama sadece onu getirip eline de üç-beş pahalı oyuncu tutuşturmakla bu işin olamayacağını da öngörmek lazım. Galatasaray üstüne yazılan çoğu yazıyı okurum, bugüne kadar okuduğum en güzel benzetme Galatasaray'ın bir aile şirketi olduğudur. Büyümek isteyen, bu sebeple en çağdaş, en yerinde hamleleri yapan ama iş sıkışınca yine kendi kararına kimseyi bulaştırmadan vermek isteyen bir ailenin şirketi. Bu ikilemi aşmak zor, biliyorum ama ne yönetime ne de Rijkaard'a bunu denedikleri için kızıyorum ben. Bence şu Galatasaray yapısında en az kızılacak adamlardan birisi Frank Rijkaard, Johan Neeskens ve ekibidir ama onların da adaptasyon kabiliyeti bu sezon sınanacak artık...

Orta saha transferinden girdik, oraya dönerek bitirelim. Yönetimin hataları, teknik heyetin hataları, oyuncuların hataları, burada bahsetmediğimiz taraftarın hataları... Galatasaray'da yanlış giden, yanlışa giden çok şey var ama konuştuğumuz şey futbolsa, ne kadar derin bir olgu olsun, yeşil sahaya yapılacak bir transfer dahi bütün bu olumsuzları değiştirebilir, daha doğrusu o atmosferi oluşturabilir. Galatasaray'ın Godot'su bir yabancı orta saha da olabilir. Bir başka Galatasaray orta sahası, Gheorghe Hagi, bir başka rivayete göre Jupp Derwall demişti: "Galatasaray'ın olduğu yerde her zaman umut vardır." Bekleyeceğiz...