Veda Gecesinden

Galatasaraylı olmak zor zanaat hakikaten. İstesen de istemesen de bir rezilliğin ortasında kendince çıkış yolu arayıp bulamayan bir insanlar topluluğuna dönüştük. Bu takımı çok kötü günlerin beklediği benim adıma Adnan Polat'ın NTVSpor'daki fiyasko açıklamalarından sonra belli olmuştu da ne olursa olsun, Ali Sami Yen Stadı'ndaki son lig maçı gibi özel bir anlam ifade eden sıradan bir maçı da kazanmak istiyor insan. Fakat saha içinde sizin beklentiniz değil, futbolcuların yetenekleri ve oluşturdukları bütün oynuyor. Galatasaray'da her ikisi de yokken biz kendi kendimize ne dersek diyelim, saha içinde gelenin geçenin mağlup ettiği bir takım izlemeye devam edeceğiz.

Bugün spor yazarlarına şöyle bir baktım, aklımdakine en yakın noktayı yakalayan Mehmet Demirkol olmuş. Başkanın ve yönetim kurulu üyelerinin sürekli "Bu futbol da olmasa her şey mükemmel canım, çok şanssızız" mealinde açıklamalar yapması aslında Galatasaray'ı karanlık bir gelecek beklediğini gösteren en önemli unsur. Galatasaray'ın şu anda çöküşü kabullenip çözüm üretmeye çalışacak bir ekibe ihtiyacı var ve bu yönetimin o duruşu gösteremeyeceği çok açık. Aslında Adnan Sezgin en doğru transferleri yapmıştı, sağlık heyeti harikaydı, Rijkaard mükemmeldi ama doku uyuşmadı, keza Hagi'yle de... Yerli futbolcularımız muazzam ama yabancıların tamamı hayal kırıklığı yarattı. O, şu, bu... Bir şekilde bu çapsız söylemleri değiştirmese bile icraatlarla bu söylemlerin aksini yapacak insanlar lazım ve bana sorarsanız benim pek ümidim yok.

2008 yılından beri blogda yazıyorum, daha önceleri forumlarda yazardım. En sevdiğim oyunculardan biri olmasına karşın Arda Turan'ın Avrupa'ya transfer olmasının Galatasaray'ın lehine olduğunu düşünmüşümdür her zaman ama dün Arda'nın sahaya adım attığı ilk iki-üç dakika benim bu fikrimi değiştirdi. Sahada futbolcuya benzer bir şeyler gördük. Hırsıyla, isteğiyle ve en önemlisi becerisiyle oyunun enerjisini değiştirmeyi bildi. Arda, bu Galatasaray için bir hediyedir, bir armağandır. Arda'nın düzgün bir şekilde Avrupa'ya gidişiyle orta vadede elde edilecekler, kısa vadede kaybedileceklerin yanında devede kulaktır an itibariyle.

Dün tribünlerden yükselen 'oley', 'üç üç' seslerine gelince. Aslında inanın, çok yadırgamadım. Galatasaray tribünlerinden yükselmesi facia olan bu tezahüratlardan çok daha önce, aslında bugünü bir şenlik havasında geçirip yenilgide dahi nostaljik tezahüratlar yapmaya niyetli bir tribün vardı dün. Sahada ise yenilgiden öte bir şeyler olunca ruh hali değişti. Sen, ben susarsın ama binlerce kişi susmazdı. Genelin dürtülerine kalan her tribünde saçma sapan işler olur, dünkü rezaleti de buna bağlıyorum açıkçası. Balık baştan değil, hepten kokuyor işte, çok mu garip?...